ดอกไม้ในวรรณคดีไทย
พุทธชาด
ชาตบุษย์พุทธชาดขึ้น เคียงกล
กุหลาบกนาบส่องทาง กลิ่นฟุ้ง
กุหลาบกนาบส่องทาง กลิ่นฟุ้ง
นิราศทองแดง : เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์
มณฑา
รสสุคนธ์ปนมะลิผลิดอกโต ดอกส้มโอกลิ่นกล้าน่าดม
มลิวันพันกิ่งมณฑาเทศ แก้วเกดดอกดกตกอยู่ถม
อิเหนา : พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
ร.2
รำเพย
รวยรินกลิ่นรำเพย คิดพี่เคยเชยกลิ่นปราง
นั่งแนบแอบเอวบาง ห่อนแหห่างว่างเว้นวัน
บทเห่เรือ : เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์
เบญจมาศ
บ้างโน้มเหนี่ยวหักกิ่งปริงปราง มาถวายหลายอย่างให้นางชม
อิเหนา : พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
ร.2
ขจร
หอมดอกไม้ใกล้กุฏิ สายหยุดมลิลา
ยี่หุบบุปผา แย้มผกากลิ่นขจร
พระอภัยมณี : สุนทรภู่
ช้างน้าว
องนางช้างน้าวสายหยุด ช่อตะแบกชาตบุษย์ชูก้าน
พิกุลพวกแก้วเป็นแถวบาน พุดตานพันแต้วจำปี
รามเกียรติ์ :
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ร.1
โมก
แล้วลดเลี้ยวเที่ยวไปบันไดอิฐ ต่างเพลินพิศเพิงผารุกขาเข้า
จิกจันทน์แจงแทงทวยกรวยกันเกรา โมกแมงเม่าไม้งอกซอกศิลา
นิราศเมืองเพชร : สุนทรภู่
ซ่อนกลิ่น
ซ่อนกลิ่นส่งกลิ่นประทิ่นแกม เหมือนกลิ่นแก้มโฉมยงเมื่อส่งตัว
เล็บมือนางกางกลีบกะทัดรัด เหมือนมือเจ้าปรนนิบัติพัดวีผัว
ขุนช้างขุนแผน : สุนทรภู่
นนทรี
กระทุ่มทองกระถินอินจันทร์ ชิงชันช้างน้าวนนทรี
รามเกียรติ์ :
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ร.1
ยี่หุบ
หอมดอกไม้ใกล้กุฏิ สายหยุดมลิลา
ยี่หุบบุปผา แย้มผกากลิ่นขจร
พระอภัยมณี : สุนทรภู่
พลับพลึง
แคฝอยข่อยเข็มข้า ต้นกาลาน่าดอกบาน
งิ้วงับพลับพลึงบาน นิ้วมือเรียบเปรียบเทียนกลึง
กาพย์ห่อโคลงประพาสธารทองแดง :
เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์
อ้างอิง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น